2000

aslinda bende cok pis muhendis kafasi var. bunu okuyanlar kis kis gulecektir. "ulen felsefe bitirdin, ustune feminizm falan okuyosun, yuh" dicekler. dogru. evet bunlari yaptim yapiyorum. ama bu kafamin moendis usulu calisamayacagi anlamina gelmiyor. isteyen anama, olmadi okuldaki hocalarima sorabilir. ya da ugrasmaya gerek yok, ben zaten "ama bu cok sacma, cok gereksiz, dolayisiyla anlamsiz, niye boyle seyler isliyoruz lan sinifta" falan diye etrafta da dolasiyorum. 

tabii ki de felsefe okumanin getirdigi belli bir degerlendirme sorusturma muhalefet becerisi var, ama bu yine de "p then q" nun beni daha iyi tanimlayamayacagi veya yansitamayacagi anlamina gelmez. herneyse. zaten muhtemelen bendeki muhendislik dehasini gormus birileri yoktur cevremde. haha. 

matematigi fizik kimyayi falan sevmem hic, sirf bu yuzden TM okudum. geometrim iyiydi bak. velhasil, bugun burada olusumu TMye ve OSYM de sansima dusene borcluyum. pisman miyim? asla. iyiyim ben.

baktim bayadir yazmamisim, zaten yazsam da kim okuyor kim okumuyor anlamiyorum, IP ler falan cikiyor, en fazla hangi sehirden girilmis onu goruyorum, tahminle tatmin ediyorum kendimi. zaten asil deginmek istedigim konu da oydu. 

yani, ne yaparsak yapalim, nerede olursak olalim, boyle bir ilgi arsizligi, sevgi hirsizligi, tum dikkati uzerimizde isteme simarikligi vs, artik soyleyecek kelime bulamiyorum. kisaca her yedigimiz halti birileri gorsun de duysun da takdir edileyim amaciyla yapiyoruz aq (buraya aq guzel gitti allasen). kucukken o kadar mi sevgisiz yetistik de, sosyal medyanin kulu kopegi olduk bu kadar, amma potansiyel varmis bizde yaw, anlamadim gitti. ne felsefe, me muhendislik mezunu, ne iktisatci ne avukat, hepimiz ayniyiz. ayni bokun soyuyuz ya da soyun boku. ayni kapiya cikar. feysbuk illetiyle basladi, bir suru baska siteyle devam etti bu sapiklik. 

tweet atiyorum diyerekten otu boku cumle aleme yazip herkesi herseyden haberdar etme zihniyeti neden nicin? psikologlar, sosyologlar hatta psikiatrlar lutfen bir el atsin su ise. toplu toplumsal terapilere gidelim. bu "center of attention" olma istegi tutku ve potansiyelini baska yerlere kanalize edelim. ekonomimizi kurtaralim, ya da daha iyisi tum milleti su tayyipten kurtaralim. vatana millete hayirli olurdu en azindan. nedir bu kardesim. 

hani lanet olsun, konu da oyle bir konu ki, her allahin gunu binbir baska adamla tartisiyorum, ne yaraticilik kaldi, ne memleket meselesi. 2 fix konu: erkekler ve facebook. erkekleri yerden yere vurup masaya yatirdiktan (eh, siddete karsiyiz ama bazi hallerde kabul edilebilir he he he) sonra sar basa "eee why don't you have facebook?"

arada cok canim sikilinca acip bakiyorum su tweeter miydi boyle kardesimin arkadaslarina falan. daldan dala bazen. goruyorum, atilan tivitler 1 hour ago, 2 hours ago, 3 hours ago...... 19 hours ago.... inanilmaz. hatun saat basi, hatta 1 saatte 2-3 tivit atmis. gercekten inanilmaz. yani canin sikildiginda ne yaparsin? acar tv ye bakarsin, arkadasini ararsin, sokaga cikarsin. eline bir kitap alirsin ya da bir dergi sayfasini karistirirsin. olmadi wikipedia ya bak bisiler oku her ne kadar kolpalasa da millet orda, (wiki is not a reliable source, we know that!) olsun. yani tutup onun bunun feysbukuna fotolarina bakmamalisin, kim ne demis ne yapmis, dedikodu kazani, takip edip 3 dakkada bir tivit mivit atip can sikintini dunya aleme bildirip bir de feysbuk uzerinden insanlarin sana bisiler demesini beklememelisin. normal degil bu. bu kadar yalniz, bu kadar ilgi sevgiye muhtac misin? miyiz? yazik degil mi harcanan vakte, bosu bosuna uzulmelere, kendi kendini kotu hissetmelere baskalarinin yuzunden falan... vallahi yazik.

ha ben cok mu entel dantel takiliyorum su hayatta? yöö. canim sikildiginda acip film izliom en azindan. ya da dizi mizi bakiorum. bana cok mu sey katiyor? yöö. ama en azindan onun bunun sacma sapan fotolarina duvarlarina iliskilerine bakmiyorum. "ay canim da pek sikildi, burdan hebele hubelenin oglu kizina selam yolluyorum, sizsiz olmuyorr" ya da "ah su anda ne kadar huzurluyum, camimdan Montjuic manzarasi, su sicak gunde apisaramdan pufur pufur esen ruzgar, bir de manitam olsa yanimda doymayin keyfime" falan gibi abidik gubidik seylerle milleti kiskanclik krizine falan sokmuyorum (ola ki imrenen cikti). 

evet, bu "center of attention" furyasina karsiyim. her gece partiye gidiyormus imaji vererek her buldugu oglan cocuguna sarilarak poz veren, cok acayip sekillere giren, ya da sanki surekli dergi kapagi cekimlerine mankenlik yapiyormus gibi profil fotograflariyla "seyircilerinin" karsisina cikan insanlara illet oluyorum. bir de bu fotolarin altina "canim muhtesemsin" "oha tas gibisinnnn bayiliyorum sanaaa" "ne kadar guzel bir fotograf allah sahibine bagislasin" falan gibi gereksiz yorum yapan, ve de bir de bunlari abartanlara da ayri bi sinirleniyorum. yani, aslinda, al birini vur otekine, ne diyelim.

gelelim konu basliginin anlam ve onemine. 

evet, tum sosyal medyayi yerin dibine gomerim, abartili ve asiri kullananlarin da azina sicarim. ama gel gor ki, her gun blogumu acarim, statlerimi kontrol ederim, bugun kim girmis yeni biri beni okumus mu, follower sayimda bir degisiklik olmus mu diye.

hatta tiklanma sayimi da gorunce, viç iz 2000 olmus bay di vey, (yarisi bana ait bile olsa, 1000 gayet iyi bir rakam) cocuklar gibi sevinirim. 

en nihayetinde hepimiz ayni bokun soyu, ayni soyun bokuyuz, oyle degil mi? :)