muhtesem opucuk

Opucuk diyip gecmemek lazim.

Su hayatta kac kisi cok buluyu hatta masalsi bir opusme yasamistir ki?

Cok nadirdir bence. Belki bir kisim insan boyle senelerce platonik takildigi biriyle sonunda burun buruna gelip o anda yani dogru yerde dogru zamanda opusmus olabilir. Ama acaba ayni zamanda dogru kisi midir? O bir kisim insanin baska bir kismi muhtemelen inanilmaz talihsiz bir opusme ile o ani kara kapli defterin sayfalarindan birine not dusmek zorunda kalmis, belki de bir daha asla opusmemeye and icmistir. Geriye kalan kisim dogru insana denk gelmis, o normalde herhangi olacak o ani, muhtesem bir opucukle kalbinde ayirdigi o temiz sayfaya damgalamistir.  Bu arada burada sozu gecen “dogru insan”, tabii ki “the one” ya da “beyaz atli prens” veya “hayallerimin insani” degildir, sadece muhtesem opucuge giden yolda rastlanan bir sahis, bir aractir, yanlis anlasilma olmasin.

“Opucugun gucu”, “hayallerimdeki opucuk”, “bir opustum, hayatim degisti” gibi kitaplar yazilmis midir acaba. Hemen google a soralim. Kitap degil ama, bir blog yazisi buldum, isteyen okusun ama inanilmaz salak bi yazi hic begenmedim bogk. Hayir, yazilmadiysa ben yazayim dicektim, dedim, yazilmis ama o sayilmaz. Ben yaziyorum. 

Bu zamana kadar oldukca, yani, cesitli din dil irk (abartalim) sahibi insan evlatlari ile degisik turde opusmelere sahit oldum (evet bazilari adeta suc isler gibiydi), neticede kendimizi kandirmayalim, yasimi basimi aldim kara kapli defterin kabarik olmasi cok normal. (Belki de bir sonraki yazimda tecrubelerimden derleyecegim bir opucuk cesitleri yazisi yazarim, bilemedim simdi.) Onca (burda abartmayalim) opucugun icinde bende iz birakan, hic unutmayacagim az sayida opucuk vardir. Aci ama gercek. 

Opucuklerin hicbirinin aslinda cok muhtesem, buyulu bir Spiderman kiss falan olmasi gerekmiyor.  Open/opulen kisi de bir Legolas, bir Brad Pitt kivaminda bir civir olmasin. bazen a total stranger la akla hayale gelmeyecek kadar guzel olabilir, 40 yillik asker arkadasi olmasi sart degil.

Varmak istedigim nokta, boyle muhtesem super opucuklere oyle her kose basinda rastlanmiyor olusu.

Bazen uzun zaman beklediginiz ve istediginiz kisiyle asiri derecede lousy ve boktan olur. Bazen de pek tanimadiginiz veya hic aklinizdan gecmeyen biriyle “eh, maksat vakit gecsin” der, ama cok muhtesem asmis sonuclar alirsiniz. Basinizi dondurur, hatta gunlerce yuzunuzde aptal bi gulumsemeyle dolasirsiniz. Adeta ummadik tas bas yarar. Bu yuzdendir ki muhtesem opucuklerin nereden ve kimden gelecegi hic belli olmaz. Tabii bu “her gordugunuzu bi opun bakalim” demek de degil.

Muhtesem opucukler muhtesemdir. Totoloji yaptim, oldu.

Amma ve lakin, side effect’i vardir maalesef. Bu opucukler salgilattigi adrenalin, seratonin artik her ne iseler o hormonlar, vucut sivilarinin disinda, bunyede surekli istek uyandirmak suretiyle sizi kendilerine baglar. Kisaca bagimlilik yaratirlar. Evet, bir kez bu opucuklerin tadini aldiniz mi tekrarlamaktan kendinizi alikoymaniz cok zordur artik. Dudaktan baslar, hizla vucudun geri kalanina yayilir. Isin kotusu fiziksel etkileri kisa surmesine ragmen psikolojik etkileri gayet uzun zaman devam eder. Saatlerce gunlerce, hafizanin gucune bagli olarak aklin bir kosesinde varligini ve etkilerini surdurur.

Tabii ki bu pembe bulutlar gun gelecek gok guruntuleri, simsek ve yildirimlar esliginde, yaklasik 3 vakte kadar dagilacaklar.

Bagimlilik degil mi, can ceker, bunye ister. Hatta dusundukce vucuna bir titreme gelir. 

Bir dahaki umulmadik tas tesadufen isabet edene kadar, karsisina cikan husran dolu opucukler arasinda ruhu acilar icerinde kivranarak bekler, bekler.

Iste "muhtesem öpücük" boyle birseydir.