her seferinde ayni soru: ¿qué estás pensando?
hic birsey dusunmuyorum. wallahi. deli olazam, icimden "sana neeee" demek geliyo, diyemiyorum. insan ne zaman herseyi bi kenara birakip feysbukla kavga etmeye baslar? evet vahim bir durumdayken :)
mesela, gunlerdir evden pek cikmamissa, pijamalari hala uzerindeyse, gunun her turlu ogununu mideye coktaaan indirmisse, yakin zamanda sinavi olmasina ragmen dogru duzgun okula gitmemisse... ustune bir de arada sirada kendine is arayip eline birsey de gecmiyorsa, o vahim duruma ulasmis olabilir. tabii listeye birkac sey daha eklenebilir, ama halk buna hazir degil :P
gelelim feysbuk sorunsalina.
seviyor muyum? haaaayiiiiiir.
kullaniyor muyum? evet .
isim gucum yok, oole agzi acik ayran budalasi gibi bakiyorum ilk sayfasina saatlerce. hipnotize etti beni. evet. kesin. baska aciklamasi olamaz. olmamali da. mesela, cok sikici ve monoton bir hayatim yok, arkadassiz asosyal degilim, yapacak islerim var, ders var, var oglu var... yani bulabilirim. ama bulmuyorum. neden? hipnotize oldum cunku.
boylesine gereksiz yaziyi da feysbuka bakmamak icin yazmaktayim zaten. ama durduramiyorum kendimi, aciyorum bakiorum, degisik birsey olmus mu diye.. olmamis. peh.
yeni bisiler lazim.
Yeni bir aşk yeni bir işYine gülecek bir neden lazımYeni bir haber yeni bir kaderBunlar için bana şans lazım
Yeni bir duruş yeni dokunuşTek tek keşfetmem lazımYeni bir hayat gerisi bayatKendime yeni bir ben lazım
No comments:
Post a Comment